آنچه کتاب مقدس می گوید ♦ گذشته و آینده
پاییز
تصادفات روی زمین معمول هستند. بسته به تأثیر آنها و میزان عواقب آنها، اغلب آنها را به عنوان فاجعه در نظر می گیریم. گاهی یک اقدام کوچک برای آغاز یک فاجعه بزرگ کافی است.
بزرگترین فاجعه در جهان توسط انسان اول، آدم ایجاد شد. آنچه که ظاهراً یک نافرمانی بی‌اهمیت به نظر می‌رسید، ثابت شد که عاملی بود که یک فاجعه کامل را در جهان و به ویژه برای نوع بشر به ارمغان آورد.
وقتی خدا آدم و حوا را آفرید، آنها را با این حق آفرید که با میل و رغبت از او اطاعت کنند یا او را طرد کنند. اما خدا به وضوح به آنها گفت که تصمیم در واقع بین زندگی و مرگ است. "خداوند به آدم فرمود: «اجازه داری از میوهٔ تمام درختان باغ بخوری. امّا هرگز از میوهٔ درخت شناخت خوب و بد نخور زیرا اگر از آن بخوری در همان روز خواهی مرد.»" (17-16:2پیدایش, TPV)
اطاعت از خدا به معنای زیستن است و نافرمانی یعنی مرگ. و این مرگ یک مرگ روحانی است، جاودانه و غیر قابل بازگشت. و این به این دلیل است که "علم شر" رابطه با خدا را قطع می کند و رابطه ای ابدی با منبع شر یعنی شیطان برقرار می کند.
شیطان (یا شیطان) زمانی فرشته ای قدرتمند بود که توسط خدا آفریده شد تا در سلسله مراتب فرشتگان جایگاه بالایی داشته باشد. اما چون می خواست از خود خدا بالاتر باشد، شیطان در کنار فرشتگانی که در طغیانش از او پیروی کردند، توسط خدا مجازات شد. عذاب نهایی در آخرالزمان فرا خواهد رسید، زمانی که شیطان و پیروانش به جهنم افکنده می شوند که محل درد و رنج ابدی است.
وقتی خدا آدم و حوا را خلق کرد، نمی خواست ربات ها را بسازد، بلکه می خواست افرادی را خلق کند که با میل و رغبت خدا را دوست داشته باشند. و عشق به خدا با اطاعت از سخنان او آشکار می شود. بنابراین، وقتی آدم و حوا تصمیم گرفتند که از خدا نافرمانی کنند و به سخنان شیطان گوش دهند، رابطه آنها با خدا قطع شد و از نظر روحی مردند. جدایی از خدا ابدی بود و پیوند با شیطان نیز ابدی بود. و این پیامد نه تنها برای آدم و حوا، بلکه برای همه فرزندان آنهاست: برای همه نوع بشر.
"گناه به وسیلهٔ یک انسان به جهان وارد شد و این گناه، مرگ را به همراه آورد. در نتیجه، چون همه گناه كردند مرگ همه را دربرگرفت." (12:5 رومیان, TPV)
اینکه گناه وارد دنیا شده عواقبی برای کل کائنات دارد. کتاب مقدس تعلیم می دهد که در آخرالزمان، زمین و کل کیهان با تمام ستارگان خواهد سوخت و خداوند آسمان های جدید و زمینی جدید خلق خواهد کرد، جایی که خدا با همه افرادی که نجات او را پذیرفته اند برای ابد زندگی خواهد کرد.
"زیرا خدا جهانیان را آن‌قدر محبّت نمود كه پسر یگانهٔ خود را داد تا هرکه به او ایمان بیاورد هلاک نگردد، بلكه صاحب حیات جاودان شود. زیرا خدا پسر خود را به جهان نفرستاد كه جهانیان را محكوم نماید بلكه تا آنان را نجات بخشد. «هرکس به او ایمان بیاورد محكوم نمی‌شود امّا کسی‌که به او ایمان نیاورد در محکومیّت باقی می‌ماند، زیرا به اسم پسر یگانهٔ خدا ایمان نیاورده است." (18-16:3یوحنا, TPV)