خلقت در مقابل تکامل ♦ فسیل ها

ردپاهای فسیل شده

توضیح وجود ردپاهای فسیل شده در سوابق فسیلی دشوار است. واضح است که آنها ادعا می کنند زمان بسیار کوتاهی برای شکل گیری دارند، زیرا ردپاها توسط آب شسته می شوند یا توسط باد از بین می روند. با این حال، چند هزار رد پای دایناسور کشف شد که بیشتر آنها در مسیرهای طولانی قرار داشتند.

آنها را می توان در سنگ خاصی به نام دولومیت یافت که سنگی کربناته شبیه سنگ آهک است. این نوع سنگ امروزه تنها در مقادیر کم و در محیط های شدید تشکیل می شود. برای ساخت مقادیر زیادی دولومیت، به اقیانوسی با شرایط شیمیایی غیرعادی نیاز است. به همین دلیل است که توضیح چگونگی ایجاد این ردپاها بسیار سخت است، زیرا دایناسورها نمی توانستند در کف اقیانوس راه بروند و حتی اگر می توانستند، ردپای آنها به سرعت شسته می شد.

در حالی که تکامل گرایان به سختی می توانند تشکیل چنین ذخایر بزرگ دولومیت را توضیح دهند و همچنین چگونه ردپاها از نابودی فرار کرده اند، خلقت گرایان پاسخ را در شرایط ویژه ای که در طول سیل وجود داشت پیدا می کنند. در آن زمان، فرآیندهای بسیار پیچیده‌ای وجود داشت که به ایجاد لایه‌های دولومیت کمک می‌کرد و حرکت صفحات تکتونیکی می‌توانست سطح کف دریا را بالا ببرد و به طور موقت لایه‌های دولومیت را برای دایناسورهایی که برای پنهان شدن از فاجعه سیل فرار می‌کردند، در معرض دید قرار دهد.

در سرتاسر جهان مسیرهای دایناسورهای زیادی وجود دارد که معمولاً در خطوط مستقیم بر روی طبقات مسطح ایجاد می شوند. یکی از یافته‌های قابل‌توجه، محوطه‌ای در معدن لارک در کوئینزلند - استرالیا است که به نام «تنگ دایناسور» نامیده می‌شود، جایی که به نظر می‌رسد حدود ۱۵۰ نوع مختلف از دایناسورها در یک جهت فرار می‌کنند. همچنین لازم به ذکر است "آزادراه دایناسور" در کلرادو. از آنجایی که رد پای شکارچیان در میان ردپای دایناسورهای گیاهخوار یافت می شود، رایج ترین تفسیر تکامل گرایان این است که حیوانات از دست یک شکارچی فرار می کردند. اما اگرچه این تعبیر واقعاً ممکن است، اما ممکن است که همه حیوانات، گیاهخوار و شکارچی، از فاجعه ای که زندگی آنها را تهدید می کرد، فرار می کردند. این یک سناریوی بسیار محتمل در سیل است، به دلیل فرآیندهای عظیمی که در آن زمان وجود داشت.

این واقعیت که دایناسورها در واقع برای فرار از فاجعه ای که باید با آن روبرو می شدند، فرار می کردند، شواهدی که در پرونده فسیلی داریم تأیید می شود. اول از همه، فسیل‌های دایناسورها در لایه‌های بالاتری نسبت به ردپاها یافت می‌شوند که با سیل کتاب مقدس مطابقت دارد، زیرا دایناسورها توانایی دویدن و فرار را برای مدتی با صعود به زمین‌های بالاتر داشتند. سپس، این واقعیت که مسیرها در خطوط مستقیم قرار دارند نیز نشان دهنده این است که آنها در حال فرار بودند، زیرا در غیر این صورت یک مسیر مشترک حیوانات شامل چنین مسیرهای مستقیمی نمی شد. همچنین، این واقعیت که مسیرها تقریباً به طور کامل ردپای دایناسورهای بسیار جوان را ندارند، تأیید دیگری برای فرار است. به احتمال زیاد، دایناسورها فرزندان خود را در تلاش برای بقای ناامیدانه پشت سر گذاشتند.

بنابراین، در حالی که تکامل‌گرایان برای توضیح شکل‌گیری لایه‌های دولومیت و مسیرهای فسیل‌شده تلاش می‌کنند، خلقت‌گرایان در سیل شرایط مناسبی را پیدا می‌کنند که می‌توانست این ساختارها را ایجاد کند. با خواندن مقالات زیر این موضوع و این واقعیت را بهتر درک خواهید کرد که برای باور به تکامل به ایمان بیشتری نیاز دارید تا اینکه خلقت را به عنوان یک واقعیت واقعی بپذیرید.